Noord-Brabant

Dit was de mening van het overgrote deel van de aanwezigen op de bijeenkomst over hoger begaafde autistische kinderen en de (on)mogelijkheid om een goede school voor hen te vinden. Op een paar politici na waren het allemaal ervaringsdeskundigen die naar de Verkadefabriek gekomen waren: ouders, leerkrachten en ambulante begeleiders. Velen met schrijnende verhalen, maar gelukkig ook enkelen met wat hoopvollere geluiden. Robbie, bijvoorbeeld, een 18jarige autistische jongen die het bijzonder getroffen heeft met de begeleiding op zijn school en zich kan ontplooien met al zijn capaciteiten.

Een heel ander verhaal heeft Iris, die een paar jaar eerder op dezelfde school zat. Zomaar een ervaring: “Bij het proefwerk Engels zei de leraar dat we geen vierletterwoorden mochten gebruiken. Nou, dat is behoorlijk moeilijk als je alle woorden van vier letters moet vervangen door andere woorden en ik had het dus lang niet af.” Pas later begreep Iris dat alleen bepaalde vierletterige scheldwoorden bedoeld werden. Dit is één voorbeeld van wederzijds onbegrip uit de duizenden die autistische scholieren, hun ouders, leerkrachten en ambulante begeleiders kunnen geven. Het is niet het ernstigste, maar het laat wel zien dat het heel wat vraagt van leerlingen én leraren. Elke opdracht en uitdrukking moet worden afgewogen, zodat de autistische leerling precies weet wat hem of haar te doen staat. En dan nog zal niet elke middelbare scholier met een of andere vorm van autisme het redden in het reguliere onderwijs. Op dit moment betekent dat vaak dat zo’n kind uitvalt. Voor HAVO/VWO zijn er namelijk nauwelijks alternatieven. Boven VMBO-niveau lijken er geen autistische kinderen te bestaan, als je ziet hoe onze onderwijswetgeving in elkaar zit. Maar wat doe je dan met een hoogbegaafde puber, die op het VMBO lichtjaren onder zijn/haar niveau zit en zich niet kan handhaven in het reguliere VWO vanwege dat autisme?

In Eindhoven hebben ze er iets op gevonden. Wat was daarvoor nodig? “Wat geld, een paar gekken en een directeur die zijn nek durft uit te steken,“ aldus Liesbeth van Vugt van Pleinschool Helder. Op deze school worden hoger begaafde autistische leerlingen in een speciaal gebouw opgevangen. Hun lesprogramma is zoveel mogelijk hetzelfde als dat van de reguliere school, al is er iets minder keuze in profielen. Maar dat vinden de leerlingen en hun ouders, die soms speciaal naar de omgeving Eindhoven verhuisd zijn, geen enkel probleem. De ouders zijn allang blij dat hun kind op zijn of haar eigen niveau les krijgt en voorbereid wordt op de overstap naar een reguliere school als het wat ouder is. Het blijft in veel opzichten lastig, maar de mensen van de gezamenlijke Pleincolleges hebben een creatieve oplossing gevonden voor een probleem dat tot nu toe in Den Bosch en omgeving ontkend lijkt te worden. Dat geluid kwam van zowel ouders als leerkrachten en ambulante begeleiders.

De discussiestelling: “Met goede begeleiding kunnen alle kinderen met autisme naar het reguliere onderwijs” leverde dan ook voornamelijk rode kaarten op. “Die weg hebben we bewandeld,” meenden ouders. “We moesten wel en als het goed gaat is er niemand zo blij als wij.” Maar teveel leerplichtige kinderen zitten thuis. “Met de mond belijdt iedereen dat het belang van het kind centraal staat,” meende een lerares. “Maar niets is minder waar. Het gaat altijd om de centen en de organisatie.”

Het blijft een gegeven waar autistische kinderen en hun ouders tegenaan lopen: iedereen vindt dat het eigenlijk zo niet kan en niemand doet iets.
Iris had nog een goede tip: “Vraag het aan ons!” Vanuit de SP Statenfractie en de raadsfracties zullen wij dat zeker (blijven) doen.