Jos van der Horst op stage bij de boer
Jos van der Horst op stage bij de boer
Dat je niet persé jong hoeft te zijn om stage te lopen bewees Jos van der Horst op dinsdag 18 juli jl. In alle vroegte toog hij naar Lieshout. Dat hij daarvoor om 4.45 al moest opstaan bleek zeer zeker de moeite waard. Om 6.20 werd Jos in een overall gehesen en met bijpassende laarzen betrad hij enigszins onwennig de melkstal.
De boerderij van de familie Bouw is al een paar generaties in de familie. Anton en zijn ouders bestieren het boerenbedrijf met heel veel passie en gedrevenheid. Wat opviel waren de innovatieve oplossingen die bedacht zijn voor het op peil houden van het grondwater. Drainage vindt plaats via het iets hoger gelegen Wilhelminakanaal.
Tijdens het melken van de 150 koeien ontstond een fijne dialoog tussen boer Anton en stadsmens Jos. Hoewel laatstgenoemde in de nabijheid van boerderijen en vee is opgegroeid moest er door boer Anton nog wel het een en ander gedoceerd worden.
Er wordt goed gezorgd voor de koeien die met de hand aan de melkmachine gezet worden. “Geen melkrobot voor deze boer, dan verlies je alle contact met je dieren” aldus de jonge boer. Zorgvuldig worden alle uiers ingesmeerd met een beschermende zalf. Als de dieren een voor een de machine in lopen blijkt dat ze er “ook wel aan toe zijn” om gemolken te worden gezien de druppels melk die al aan de uiers hangen. Zelf mocht Jos ook bij een paar dieren de zuigers aan de uiers doen.
Hoe ouder de koe, des te meer melk ze produceert. Een van de oudste dieren heet Betty en geeft zo’n 15 liter melk per keer. Toen de koeien naar buiten gingen na het melken viel de bijzondere band van boer Anton met Betty op. Al stoeiend liepen de twee achter de rest aan.
Zo zwartwit als de “strijd” tussen natuurbehoud en de boer vaak op reguliere en sociale media voorgeschoteld wordt is het beslist niet. Met veel liefde voor zijn dieren doet Anton zijn werk, hoewel hij ook heel eerlijk is dat hij niet zoveel heeft met de vleesvarkens die, nu ze nog niet op gewicht zijn, met redelijk veel ruimte in hun hok rondlopen. “Daar houdt mijn vader zich voornamelijk mee bezig” is zijn commentaar.
Boer Anton heeft duidelijk liefde voor de bodem. Rondom de boerderij liggen alleen maar weilanden met kruidenrijk gras, iets waar Anton zeer trots op is. Hij vindt het niet erg dat de opbrengst van dit gras iets minder is dan het zo verguisde Engelse raaigras.
Natuurlijk moesten boer en Statenlid het hebben over de “stallendeadline”. “Waarom zijn jullie (de fractie van de SP) voor deze regeling”? is zijn vraag. De uitleg dat de provincie door de deadline te handhaven bij de rechter nog een poot heeft om op te staan, aangaande toekenning en handhaving van de vergunningen, valt bij boer Anton niet in vruchtbare aarde. En dat is natuurlijk ook niet te verwachten vindt het Statenlid dat stelt dat de boeren al decennialang aan het lijntje gehouden worden door de politiek. “Het stikstofprobleem is niet van gisteren”.
Of er de komende periode duidelijkheid komt voor boer Anton, die ook een “emissiearme” stalvloer heeft aangelegd, hangt af een paar zaken. Van de landelijke politiek komt een oplossing in ieder geval niet op korte termijn. Het nieuwe college van GS in wording in Noord-Brabant zou misschien nog kunnen zorgen voor een klein pleistertje op de wonde.
Jos van der Horst zegt enthousiast te zijn geworden van zijn bezoek aan de boerderij in Lieshout. Hij is ervan overtuigd dat wederzijds begrip en de voortdurende dialoog bijdragen aan de oplossing van de stikstofimpasse. “De boer is niet het probleem maar de oplossing” luidt zijn slotzin.
Met veel dank aan Anton Bouw en zijn ouders.
Reactie toevoegen