Noord-Brabant

Maandagochtend waren zo’n 200 buschauffeurs naar het provinciehuis in den Bosch gekomen. Ze staken, omdat ze naast een loonsverhoging ook betere arbeidsomstandigheden, een lagere werkdruk en fatsoenlijke plaspauzes willen. De chauffeurs wijten de slechte arbeidsomstandigheden met name aan de commerciële aanbestedingen, de marktwerking in het busvervoer. Daardoor gaan bedrijven met smallere winstmarges werken en die moeten natuurlijk weer ergens worden goedgemaakt. Het personeel is daar vaak de dupe van, alle lucht is uit de roosters gefilterd, zodat er geen of weinig pauze overblijft voor een chauffeur.

 Op papier mogen de vervoersbedrijven in Brabant dan wel goed scoren, in de praktijk schort er wel het een en ander aan, zo weten diverse chauffeurs ons te vertellen. “Kijk maar eens naar het ziekteverzuim bijv. in Tilburg, 15%, dat is toch niet normaal”. Een ander heeft het over het Werktevredenheidsonderzoek van Arriva. De resultaten daarvan zijn echt niet glorieus, er is nogal wat onvrede onder de chauffeurs. Ook de kwaliteit van de dieselbussen laat ernstig te wensen over, buiten de plekken waar met nieuwe elektrische bussen wordt gereden.

Gedeputeerde Van der Maat was niet aanwezig om de stakers te woord te staan. Boe-geroep was de reactie. Het is een zaak tussen de stakers en hun werkgever, zo schrijft hij op zijn weblog. Formeel mag hij daarin gelijk hebben, de stakers hebben weinig begrip voor zijn standpunt. De provincie is immers opdrachtgever van de busmaatschappij. Zonder het geld van de provincie rijdt er geen bus. Dan moet de provincie ook ingrijpen, als de vervoerder het niet goed doet met zijn personeel. Fatsoenlijk arbeidsvoorwaarden maakten nl. wel onderdeel uit van de concessievoorwaarden.

De SP is het met de stakers eens, dat de marktwerking in het busvervoer zou moeten worden afgeschaft. We zien weinig voordelen en wel veel nadelen. Bovendien kost het hele “aanbestedingscircus” ontzettend veel tijd en geld, terwijl er maar een of hooguit twee serieuze kandidaten zijn die de concessie in de wacht kunnen slepen. En deze firma’s zijn, o ironie, volledige dochters van de Duitse en Franse ( nationale) spoorwegen !