Noord-Brabant

De Q-koorts houd de gemoederen bezig. Gelukkig maar want het is niet een epidemie die voorbij is, maar een epidemie die tot op de dag van vandaag slachtoffers maakt. Afgelopen week bepaalde de rechter dat de rijksoverheid q-koortspatienten niet schadeloos hoeft te stellen voor de gevolgen van de Q-koorts die zij opliepen.  Want, zo stelde de rechter, de rijksoverheid valt niets te verwijten. Er is voldoende ondernomen om mensen attent te maken op de ziekte.

Haaks
Zonder een gerechtelijke uitspraak in twijfel te trekken, constateer ik wel dat dat haaks staat op de eerdere conclusies van de commissie Van Dijk en de Nationale Ombudsman. Die stelden dat ‘de overheid te lang een afwachtende houding heeft aangenomen’ en ‘haar burgers onvoldoende en niet tijdig heeft voorgelicht over de risico’s en oorzaken van Q-koorts’. Excuses van de overheid waren op hun plaats geweest. Zoals een patiënte stelde: ‘Ik mis drie woorden … het spijt mij’ (hoorzitting Nationale Ombudsman, 24 april 2012).
En dan nog: als de rijksoverheid in deze niet juridisch aansprakelijk is, bestaat er ook nog zoiets als…..een morele verantwoordelijkheid. Het kan toch niet zo zijn dat we hier grote groepen mensen opnieuw in de kou laten staan? Ik leg me daar in elk geval niet bij neer, en doe mijn uiterste best om het onderwerp op elke relevante tafel en in de Tweede Kamer hoog op de agenda te houden.

Vertrouwen geschonden
De manier waarop de overheid om is gegaan met de Q-koortsuitbraak en met de mensen die daar tot op de dag van vandaag de gevolgen van ondervinden, heeft het vertrouwen in de overheid ernstig geschonden. Het is een geweldige opgave om dat vertrouwen te herstellen.  Wegduiken en niksdoen helpt dan niet, en dat moeten we dus ook niet laten gebeuren.
Vandaag schoof ik daartoe aan tafel bij de Nationale Ombudsman. Daar is een nieuwe rapport in de maak over de lessen die de overheid heeft getrokken uit de Q-koortsepidemie. Ik kreeg er gelegenheid mijn visie te geven vanuit het Brabantse perspectief, gericht op de erkenning van Q-koortspatiënten en de problemen die zij tot op de dag van vandaag ondervinden. Ik heb er het belang van die erkenning benadrukt en de noodzaak van een gebaar vanuit de Rijksoverheid dat niet alleen woorden kent, maar ook concrete tegemoetkomingen.
Lef nodig
Ik zal mijn uiterste best blijven doen om de gevolgen van deze vreselijke ziekte volop in de aandacht te houden. En omdat ik toch in Den Haag was, heb ik het ook bij enkele kamerleden opnieuw onder de aandacht gebracht. Er is waarschijnlijk politiek-bestuurlijk wat lef nodig om de morele verantwoordelijkheid te nemen en een daad bij het woord te voegen.
Maar de Q-koortspatiënten verdienen dit.