Eerlijk eten! Hoe regelen we dat?
Eerlijk eten! Hoe regelen we dat?
De meeste megastallen staan in Brabant, kopten de kranten deze week. Klopt. Helaas wel. Met het provinciebestuur van Brabant proberen we die tegen te houden. Op verzoek van heel veel Brabanders die zich logisch en terecht zorgen maken over hun gezondheid, de kwaliteit van hun leefomgeving, dierenwelzijn, natuur, milieu. Ook steeds meer boeren willen helemaal niet zoveel vee houden in zulke grote stallen maar hebben het idee dat ze niet anders meer kunnen om het hoofd boven water te kunnen houden. Het gaat overigens niet alleen over hele grote stallen met heel veel kippen, varkens en koeien maar ook en vooral om meerdere kleinere stallen dicht bij elkaar, met daarbij nog andere veegerelateerde bedrijven zoals mest- en veevoerfabrieken.
De afgelopen vier jaar heeft het provinciebestuur van Brabant voor het eerst ooit in Brabant stappen gezet richting een op alle fronten duurzame veehouderij. Uniek is dat zelfs VVD en CDA, die traditioneel eigenlijk voor grootschaligheid en intensieve landbouw en veeteelt zijn, daarin meegingen: Vanwege het verdwijnen van het draagvlak voor boeren door de enorme maatschappelijke druk door q-koorts, andere zoönoses, stankoverlast, aantasting van de leefomgeving, ammoniakuitstoot, fijnstofneerslag en meer. Onder aanvoering van de SP (de SP in de coalitie maakte het verschil!) hebben we met VVD, CDA, D66, PvdA, GL tamelijk eensgezind die stappen gezet, en ook samen met de Brabantse MilieuFederatie, de boerenbelangenorganisatie ZLTO en veel andere betrokkenen.
We hebben alle mogelijke provinciale bestuurlijke middelen ingezet die er zijn, via met name de provinciale Verordening Ruimte. Er zijn urgentieteams opgericht met een gereedschapskist en geld om alvast de ergste knelpunten op te lossen. Er worden gesprekken gevoerd tussen boeren en omwonenden met behulp van mediators. Er zijn regels vastgelegd om gevaarlijke, onrendabele en niet-duurzame mestvergistingsfabrieken
op foute plekken tegen te houden. Er zijn nu strenge regels voor de verwerking van de miljoenen tonnen aan mestoverschot. Er is een meetlat Zorgvuldige Veehouderij gekomen voor bedrijven die zich verantwoord willen ontwikkelen (waarbij ontwikkeling echt iets anders moet zijn dan groei). We werken actief aan kringlooplandbouw: boerenbedrijven die hun eigen veevoer verbouwen en hun eigen mest weer op het bedrijf afzetten. We hebben afgesproken dat er geen vee meer bijkomt in Brabant, al helemaal niet op nu al enorm overbelaste regio’s in Peel en Kempen. We En het liefst willen we juist veel minder dieren. Daarover worden constant indringende gesprekken gevoerd met staatssecretaris Dijksma van Landbouw, alle Kamerfracties, allerlei ministeries: met iedereen die er iets over te zeggen heeft.
Maar nu lopen we tegen alle mogelijke grenzen aan. De Raad van State fluit ons terug als we noodzakelijke extra eisen stellen aan veehouderijen. Omdat formeel nog niet wetenschappelijk is aangetoond dat er een verband is tussen intensieve veehouderij en gezondheid. Dat onderzoek loopt landelijk al een hele poos en blijkt pas op de helft. We snappen dat zorgvuldigheid voor alles gaat. Maar de hele Brabantse samenleving wacht met smart op de uitslag.
Ook andere landelijke en Europese regels en wetten belemmeren ons: die blijken vooral te zijn opgesteld met economisch belangen op het oog. Ecologie hangt landelijk en Europees aan de achterste mem. Willen veehouders samen afspraken maken over diervriendelijker vlees in de winkelschappen, zet de Autoriteit Consument en Markt er een streep door vanwege contraproductieve mededingingsregels. Vragen we aan staatssecretaris Dijksma om regels of bindende afspraken (hoe je ze wilt noemen) voor supers en industrie zodat die eindelijk eens de boeren een eerlijke prijs gaan betalen en die boeren niet zoveel beesten meer hoeven te gaan houden om toch een beetje een normaal inkomen te krijgen met diervriendelijke, milieuvriendelijke stallen: Gaan CDA- en VVD-Kamerfracties én Brussel piepen omdat we de vrije markt zouden willen belemmeren. Nee verdomme! We willen alleen een eerlijke keten zodat consumenten betaalbaar gezond eten kunnen kopen, geproduceerd door verstandige boeren die met veel minder beesten en dus veel minder mest in betere stallen toch een boterham kunnen verdienen!
Provinciaal benutten we daar alle middelen voor, meer kunnen en mogen we niet doen als provinciebestuur van Provinciale Staten (de volksvertegenwoordiging) en Gedeputeerde Staten (het dagelijks bestuur). Maar ik doe het toch: Ik ga in mijn laatste dagen als Statenlid met een paar collega’s deze week én volgende week nog praten met Europarlementariërs. We hebben akelige gesprekken gevoerd met de supermarkten die een lange neus naar ons, naar burgers en naar boeren trekken. AH, Jumbo, SuperUnie, Aldi, Lidl cs. staren zich blind op hun eigen en elkaars navel in hun eeuwige onderlinge prijzenoorlogen die over de rug van hun personeel, de boer, de andere leveranciers en uiteindelijk toch ook de consument gaan. En zijn altijd alleen maar geïnteresseerd in hun eigen kortetermijnwinst en die van hun aandeelhouders.
Daarom moeten zij, en ook de nog machtigere internationale voedselindustrie, door Den Haag en Brussel worden verplicht hun macht én geld eerlijker te delen in de voedselketen. De Europese politiek moet een gelijk speelveld organiseren voor boer, verwerker, kleine producent, grote producent, tussenhandelaar, retailer en consument zodat iedereen zeggenschap heeft over het telen, fokken, verwerken, verkopen en kopen van eerlijk, gezond, milieu- en diervriendelijk voedsel.
Vandaar tot slot een oproep. Ben je burger, boer, buitenbewoner, producent, consument? Vind je eerlijk eten belangrijk? Dan kun je meerdere dingen doen.
- Stem allereerst woensdag 18 maart op een partij met een goed integraal plan voor eerlijk eten: een verstandige voedselproductie, landbouw, veeteelt. Met concrete oplossingen die leiden tot voedselveiligheid en voedselzekerheid voor iedereen in de provincie, in Nederland, in de wereld.
- Koop, kook en eet bewust. Koop alleen milieu- en diervriendelijke en sociale producten, het liefst bij eerlijke winkels. Maar dat is vaak erg duur. Koop je dus in de supermarkt, kies dan ook daar voor eerlijk eten.
- En als je niet duidelijk is wat dat is, vraag dan de bedrijfsleider of de directie per mail om die duidelijkheid. En om betaalbaarheid: de supers plakken vaak een enorme winstmarge bovenop zogeheten duurzame producten die ze grotendeels zelf in hun zakken steken in plaats van die terug te geven aan de boer en de echte producent. Op die manier wordt een echte eerlijke gezonde voedselproductie natuurlijk nooit mogelijk!
- Blijf aandringen bij winkels, ook bij supermarkten, op producten van lokale leveranciers met eerlijke informatie op de etiketten, die eerlijk worden betaald.
- Sluit je aan bij voedselnetwerken, voedselinitiatieven of -collectieven in de buurt: Even googlen waar die zitten.
- Koop bij landwinkels, boerderijwinkels, op de boerenmarkt.
- Schrijf op Twitter en Facebook over eerlijk eten.
- Leer je kinderen spelenderwijs over eerlijk eten.
- Laat provinciale politici, Kamerleden, ministers en staatssecretarissen, Europarlementariërs, leden van de Europese Commissie maar ook banken en grote concerns weten dat je eerlijk eten wilt, voor jezelf, je kinderen, je buren maar ook voor je medemensen in gebieden waar een tekort is aan goed of genoeg eten.
Weblog van Veerle Sleegers
- Zie ook:
- Opinie
Reacties
Zoveel mogelijk biologische producten in de schappen van de supermarkt.
Dat kan ook een optie zijn!
Reactie toevoegen