Noord-Brabant

Met de Rijksbezuinigingsplannen dreigen duizenden arbeidsplaatsen in de sociale werkvoorziening verloren te gaan. Dit is een voorziening, die speciaal is ingericht voor mensen die wel degelijk een bijdrage leveren maar dit niet kunnen via een reguliere baan. De mensen die ontslagen worden, zullen stuk voor stuk een beroep moeten doen op de Wet Werk en Bijstand, een andere financieringsbron, maar even duur. Of duurder, in ieder geval voor de gemeente.

De SP en de PvdA zijn zich ervan bewust dat de sociale werkvoorziening niet direct een taak is van de provincie, maar vanwege de rol die de provincie heeft als werkgever hebben Mia van Boxtel van de SP en Ingrid van Breda van de PvdA toch een aantal vragen aan het college van Gedeputeerde Staten gesteld:
1. Heeft het college van G.S. enig idee hoeveel sociale arbeidsplaatsen verloren zullen gaan in Brabant en hoeveel procent van het geheel dit uitmaakt?
2. Heeft het college van G.S. inzicht in hoeveel jongeren in Brabant, al dan niet na een jeugdzorgtraject, al dan niet blijvend, behoefte hebben aan een beschutte arbeidsplaats? (Het gaat hier bijvoorbeeld over jongeren met een verstandelijke handicap of een psychiatrische stoornis.)
3. Maakt aandacht voor sociale werkvoorziening, met name voor jongeren, deel uit van het arbeidsmarktbeleid van de provincie? Zo ja, op welke manier? Zo nee, waarom niet?
4. Is het college van G.S. bereid in de eigen organisatie te zoeken naar mogelijk aan de sociale werkvoorziening uit te besteden opdrachten? Wil het college tevens onderzoeken of, waar en hoeveel aangepaste arbeidsplaatsen binnen de eigen organisatie te realiseren zijn?