Noord-Brabant

Afgelopen week was de Amerikaanse superboer Joe Salatin in Nederland voor een speech tour. De werkwijze van Salatin op zijn gemengd bedrijf met een omzet van ruim $2 miljoen per jaar komt neer op het maximaal benutten van natuurlijke mechanismen en van ecosystemen om de grond weer te voeden met organische stoffen. Hij doet dat onder meer door gestuurde begrazing. Salatin toont aan dat er een agro-ecologisch systeem op behoorlijke schaal mogelijk is waarbij landbouw en veeteelt mogelijk zijn zonder de bodem aan te tasten maar die juist te verrijken voor toekomstig hergebruik, met méér biodiversiteit, meer bodemvruchtbaarheid, meer vruchtbare grond. Daarnaast pleit Salatin voor stadslandbouw: zelfs stedelingen met stadstuinen en balkonnetjes kunnen kippen houden en algen kweken en groente telen.

http://www.salatinnaarnederland.nl/

Pablo Titonell, hoogleraar Farming Systems aan Wageningen University, bepleit een soortgelijke koppeling tussen veehouderij en akkerbouw waarbij de ketens van grondstoffen gesloten worden op een kleine oppervlakte. Ook hij breekt een lans voor gemengde bedrijven, gewasrotatie en andere ecologische principes maar dan op een intensieve manier en zonder bruikbare technologie af te wijzen. Daarnaast zegt hij dat het voeden van de wereldbevolking alleen mogelijk is door op de plaats te produceren waar het voedsel wordt geconsumeerd. Wereldwijd de productie op peil houden en wellicht te verhogen is volgens Titonell te realiseren door gebruik te maken van de volgende aspecten: leren van de natuur, gebruik maken van oude en nieuwe boerenkennis, biodiversiteit gebruiken en de toepassing van de nieuwste technieken.

http://www.biojournaal.nl/artikel/12493/Gangbare-landbouw-kan-de-wereld-...

Professor Olivier de Schutter is speciaal VN-rapporteur over het recht op voedsel. Onlangs bracht hij zijn onderzoeksrapport uit. Het bevat een onderbouwd pleidooi voor diversificatie van de economie, en voor democratisering, decentralisering en flexibilisering van voedselproductie. Conclusies: Om voedselzekerheid en voedselveiligheid te garanderen zijn lokale en regionale voedselsystemen van onderop nodig. Overheden moeten de lokale gemeenschappen helpen die systemen te organiseren. Reguliere maar ook minder draagkrachtige consumenten (zowel in de steden als op het platteland!) die nu aangewezen zijn op goedkoop, niet zorgvuldig en onduurzaam geproduceerd voedsel uit de supermarkt, moeten de mogelijkheid hebben om vers, voedzaam en lokaal geproduceerd eten te kopen. Dat biedt lokale producenten naast de dominante retail een andere inkomensoptie waardoor ook hún bestaanszekerheid wordt vergroot. Overheden moeten een partner zijn in het faciliteren van die lokale of regionale voedselsystemen die producenten en consument, stad en platteland met elkaar verbinden.

http://www.srfood.org/images/stories/pdf/officialreports/20140310_finalr...

De huidige gangbare landbouw en veeteelt in Brabant maken veel gebruik van fossiele energie , kunstmest en chemische gewasbeschermingsmiddelen en leveren een massieve overproductie die grotendeels voor de export is bestemd. Deze productie vormt echter een grote belasting voor de Brabantse bodem en voor natuur, gezondheid en leefomgeving. Hoge concentraties aan zware metalen in bodem en grondwater, afkomstig uit veevoer en kunstmest, kunnen een bedreiging vormen voor de drinkwaterkwaliteit. Door overbemesting is er een nutriëntenoverschot dat deels door uitspoeling voorgoed verloren gaat en deels wordt vermarkt voor de export die door productie en transport het milieu onder druk zet. Bewust wegbezuinigd toezicht en vrij spel voor de belangen van de grote marktpartijen ten koste van andere belangen zoals gezondheid, milieu en leefomgeving trekken in rap tempo het draagvlak onder lokaal agrarisch ondernemen, de primaire voedselproductie dichtbij, weg. Daarnaast is het bij ons geproduceerde goedkope importvoedsel voor lagere-inkomenslanden een fikse belemmering voor hun eigen voedselproductie.

Niet voor niks zijn we met ons allen in onze provincie al een poos op allerlei manieren bezig met de transitie naar een levensvatbaardere en toekomstbestendigere agrarische voedselproductie. Daar is gezien de heftige maatschappelijke discussie en problemen haast bij. Verstandig, chemievrij bodembeheer is onderdeel van dat transitieproces. Een ander belangrijk onderdeel is eerlijke productie en handel in een evenwichtige keten. De inzichten van Joe Salatin en zijn medestanders, Pablo Titonell en Olivier de Schutter lijken op elkaar aan te sluiten en zinvolle en nuttige handvatten te bieden voor het transitieproces waar we in Brabant met zovelen samen aan werken.

De SP-fractie heeft dan ook de volgende vragen aan GS:

1. Bent u bekend met de inzichten van Joe Salatin op grond van zijn praktijkervaring op zijn miljoenenbedrijf? Zo ja, ziet u in deze inzichten aanleiding om te bekijken op welke manier deze inzichten een bijdrage kunnen leveren aan de transitie naar een duurzame veeteelt en landbouw in Brabant? Zo niet, waarom niet?
2. Bent u bekend met de inzichten van professor Titonell? Zo ja, ziet u in deze inzichten aanleiding om te bekijken op welke manier deze inzichten een bijdrage kunnen leveren aan de transitie naar een duurzame veeteelt en landbouw in Brabant? Zo niet, waarom niet?
3. Bent u bereid om inzichten zoals die van Salatin en Titonell te betrekken in uw bodembeheerbeleid en uw overleg over bodembeheer met maatschappelijke partners als ZLTO, de waterschappen en terreinbeheerders? Zo ja, op welke manier en op welke termijn denkt u dat te doen?
4. Bent u bereid om de conclusies van het VN-rapport van de Schutter te betrekken bij uw beleidsvoorstellen voor landbouw en veeteelt, en van agrifood? Zo ja, op welke manier denkt u dat te doen? Zo niet, waarom niet?
5. Bent u bereid om de inzichten en conclusies van Salatin, Titonell en de Schutter te bespreken met andere relevante overheden en instanties (gemeenten, de Brabantse plattelandsnetwerken, IPO, Rijksoverheid, Brussel, etc.) en zo ja, op welke manieren denkt u dat te kunnen doen? Zo niet, waarom niet?